ŁĘŻEC GM. STRZAŁKOWO. DZIEJE WSI I JEJ MIESZKAŃCÓW.

Mała wieś leżąca 3 km od centrum Słupcy, w okresie zaborów wieś przygraniczna w zaborze Pruskim, przebiegająca dziś przez wieś boczna szosa, w tamtych czasach polna droga, była ostatnim skrawkiem pruskiego państwa, po jednej stronie drogi były zabudowania wsi Łężec a po drugiej stronie drogi już rosyjskie pola uprawne. Na początku I wojny światowej na tych polach Niemcy utworzyli obóz jeniecki dla Rosjan. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę obóz był nadal wykorzystywany przez władze tym razem polskie, stał się obozem jenieckim podczas wojny polsko-sowieckiej następnie miejscem internowania białogwardzistów i członków armii ukraińskiej.

Zobacz artykuł:

Dzieje wsi:

Styczeń 1775 roku.

W Strzałkowskiej księdze parafialnej pojawia się pierwsza wzmianka o miejscowości, zwanej w tym czasie Łężcem Holendry. Wzmianka ta dotyczy chrztu Christofora Starowicza, którego chrzestnymi byli Antoni Sztiller i Marianna Neringerowa.

• January Szumiłowski. Dzieje Strzałkowa i Okolicy.

1781 roku.

Maciej Glaubicz Rokossowski sprzedaje dobra Strzałkowo z przyległymi osadami olęderskimi: Łężec, Pospólno, Rząśnik sędziemu ziemi tucholskiej Teodorowi Węsierskiemu za 120 000 złotych polskich.

• Teki Dworzaczka.

Łężec na mapie z 1803 roku.

1846 roku.

Właścicielem wsi jest p. Węgierski, jest tam 9 domów zamieszkałych przez 99 osób.

(We wpisie prawdopodobnie błędnie podano nazwisko właściciela, moim zdaniem powinno być: Węsierski)

• J.A.Bobrowicz.- Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Księstwa Poznańskiego – wyd. Lipsk 1846 rok.

Łężec na mapie z 1893 roku.

Koniec 1914 roku.

Na polach wsi Łężec, po jeszcze niedawno rosyjskiej stronie, Niemcy rozpoczynają budowę obozu jenieckiego. Budowniczymi obozu są wzięci do niewoli na Mazurach jeńcy rosyjscy.

Początek 1915 roku.

Obóz jeniecki rozpoczyna działalność, początkowo trafiają tam głównie wzięci do niewoli Rosjanie, Anglicy i Francuzi. Obóz docelowo miał pomieścić 30 000 osób.

Kwiecień 1915 roku.

Epidemia tyfusu w obozie.

Grudzień 1918 roku.

Likwidacja Niemieckiego obozu jenieckiego w Łężcu. Podczas jego całej trzyletniej działalności zmarło tam 506 osób.

1919 roku.

Reaktywacja obozu jenieckiego przez władze polskie. Obóz zaczyna przyjmować jeńców z frontów polsko-rosyjskich i polsko-ukraińskich.

Lata 1919-1923.

W obozie wybuchają epidemie tyfusu, czerwonki i cholery. Warunki panujące w obozie są bardzo złe, brakuje żywności, odzieży, butów (jak podają źródła: niekiedy podczas brania do niewoli żołnierzy rosyjskich Polacy zabierali im buty), brakowało też opału, baraki i ziemianki były w pierwszych latach po przejęciu ich przez władze polskie nieogrzewane. Nie jest znana dokładna liczba zmarłych jeńców w latach 1919-1923. W dostępnych źródłach różnice dochodzą do kilku tysięcy, jedne je szacują na 7600 osób, inne najbardziej skrajne na 10 000 do 12 000 osób pochowanych na obozowym cmentarzu. Większość zmarłych, według dostępnych dla mnie źródeł minimum 6200 to czerwonoarmiści, niektóre publikacje wspominają wstydliwie, że ok. 1000 zmarłych w obozie osób to byli sojusznicy Polski w walce z bolszewikami, osadzeni tam w myśl traktatów pokojowych z Rygi Ukraińcy i rosyjscy białogwardziści.

Grudzień 1921 roku.

W obozie dochodzi do „incydentu z użyciem broni palnej” Strażnicy otwierają ogień do jeńców, którzy nocą wyszli z baraków. Ginie ponad 30 jeńców.

• Na podstawie: https://kulturaupodstaw.pl/to-nie-byl-anty-katyn-oboz-w-strzalkowie-piotr-bojarski/

31 Sierpnia 1924 roku.

Ostateczna likwidacja obozu.